Evîna bêmirad
Dil û mejûyê min.. Naxwaze bawerke….
Ji fikir û hizr û Ramanin min,
Bê bextî û bê wefadarîya
Yarê ez kirim pincar wekî
Gihakî kelandî hîştim li çolê.
Ji kerîş û kendalin dilê
Minê hedimî dlop dilop
Xwîna reş dikişe,
Nizam çima wa zerbûm
Bûme şima? Û xercî bûm
Wekî çaqilên devên çeman?
Di mêjûyê serê min de
hertim dilive navê te
dikim nakim ji bîr naçe
xem û xeyalên te,
tu bûyî dilopek ji xwîna
jîyanê û xwe veşartî
di dilê min.
ezê herim bibîm mêvanê
seydvanê pezkuvîyan
Sîymend û Xecê, gilîkim
Ji evîna bêmirad, diber banga
Êvarê de
Derkevim ser çîyayê
Sîpanê sêyr kim li gola Wanê li
Ava hêşîn û zelal, mêzekim
Li firîna çivîkan ji gravê bo
Gravek din. Roj ber bi avaye
Rûyë esmanê sor û zer, qasidê
şeva reş û tarî dê were
Di ser min.
Dibe bibe dermân
Û bikewîne birînin min
Fikir û ramanin Ehmedê
Xanî,
Guhdarîkim ji tembûr
û awazên Feqî yê Teyran
helbestên hev jîya yê derdê min
û birîndarê kovanin evînë,
seydayê Cizîrê.
min xwe berda gund
û bacarên bê xwedî,
dibînim kal û pirên hilhilî
rûniştîne li bin sîya koxê
xanî û çav nêrînê rêwîyê
rêya nehatî dikin
Dibînim jinên bê mêr
girêdanin şe’ra reş û
li benda şoreşgerê
Azadîyê, wê derkeve rojek
Serê hespê çê û bêje ka were
Kevanîya min hatim malxoyê malê.
Dibînim keçên ser bambol û
Cil perîtî, bi hêvîya bavê wendayî
Wê were rojek û bêje:
Ka were keça min!
bigre bi destê bavê xwe û em herin seyranê.
Dibinim hin kurên bê derpê
Û pêxwas. dixwazin bizanin
Cihî û warê şehîdê bêkefen
Û xwedîyên tirbên nedîyar.
Van hemî derd û kulan
Dîsa jî.. sar nekir agirê evîna
Dilê min, her mam xeyal
Şikestî û per weşandî.
Dilbirîn 2001 08 20